Αδιαμφισβήτητα, κάθε λογοτεχνικό πόνημα δημιουργεί έναν αέναο διάλογο ανάμεσα στο κείμενο και στον αναγνώστη. Ο πολυδιάστατος χαρακτήρας της τέχνης του γραπτού λόγου σπάει τα δεσμά της φαντασίας και την απελευθερώνει. Οι λέξεις αλλάζουν υπόσταση. Ζωντανεύουν και δημιουργούν εικόνες. Ο αναγνώστης μεταμορφώνεται από παθητικό δέκτη σε δυνητικά ενεργητικό πομπό. Ως εκ τούτου, ποικίλα συναισθήματα κάνουν την εμφάνισή τους, που άλλοτε μοιάζουν οικεία και άλλοτε πρωτόγνωρα. Ο γραπτός λόγος είναι καθαρά προσωπική υπόθεση, επομένως, διέπεται από υποκειμενικότητα. Είναι αποτέλεσμα ατομικής προσπάθειας και υπόκειται σε δεσμεύσεις, τόσο λόγω των βιωμάτων όσο και των προσωπικών αντιλήψεων του συγγραφέα. Ωστόσο, θεωρώ ότι μας αφορούν όλους. Τα αναγνωρίζουμε. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μας έχουν συμβεί.
Πυρήνας αυτού του βιβλίου είναι ο παιδικός μου φίλος και συμμαθητής Δημήτρης Ζάχαρης. Οι στίχοι που βρίσκονται μπροστά στα μάτια σας δεν είναι τίποτε άλλο από μια κατάθεση ψυχής, ένας εσωτερικός μονόλογος, αλλά και ένας έντονος διάλογος με τις εξαιρετικές φωτογραφίες των ταλαντούχων Μαρίλης Ζάρκου και Χαράς Σκλήκα, οι οποίες μέσα από τα κλικ των μηχανών τους, δίνουν τη δική τους οπτική στα ποιήματα. Προτρέπουν τον αναγνώστη να ενεργοποιήσει τη φαντασία του και να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με την οπτική των φωτογραφιών. Προτείνουν, εντέλει, σε αυτόν που βλέπει τις φωτογραφίες να δημιουργήσει νέες εικόνες με βάση τον δικό του ψυχισμό.
Διαβάζοντας τους στίχους εντόπισα έναν πηγαίο δυναμισμό, ο οποίος αναδύεται μέσα από τη σύγκρουση ετερόκλητων συναισθημάτων, οδηγώντας τον αναγνώστη, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, στην αυτογνωσία μέσα από την αυτοκριτική. Κάθε διάγνωση είναι ανατρεπτική. Μια νέα πραγματικότητα προβάλλει. Οι πολλές ψυχολογικές μεταπτώσεις, η προσπάθεια ισορροπίας ανάμεσα στο άγνωστο, την αβεβαιότητα, τον φόβο και τον θάνατο, οι εκλάμψεις αισιοδοξίας, ο ύμνος στη συντροφικότητα, η ματαιοπονία και τέλος η αγάπη συνδέονται και αλληλεπιδρούν στο μυαλό και στην ψυχή του φίλου μου Δημήτρη. Εντούτοις, εάν κανείς με ρωτούσε να περιγράψω με μια φράση το εγχείρημα του ποιητή, θα απαντούσα με τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου: «Και μόνο μια στιγμή εάν βαθιά τη συλλάβεις, γεμίζεις αιώνες».
Βιολέττα Καρυδάκη
Εκδότρια